Nu meer dan ooit voel ik, dat het belangrijk is om vanuit je hart en je buik te ervaren. Allerlei dingen, die zo gewoon als wat leken zijn ineens anders:
- Even bij mijn moeder langs om te helpen met de computer.
- Op vrijdagmiddag een wandeling maken met mijn vader vanuit het verpleeghuis.
- Elke 10 minuten een vliegtuig over de tuin.
- Een zinvol gevoel als ik schrijf.
Er komen ook fijne dingen bij.
- Een kaartje op de post doen.
- Rust in de staalblauwe lucht.
- Tevreden kindergeluiden.
- Gedichten schrijven over hoe waardevol gewone dingen zijn die nu ineens niet meer kunnen.
Herken je dit? Niet alleen, dat alles anders is, maar ook, dat het niet alleen negatief is? Daarom vind ik het juist nu belangrijk om te voelen en te ervaren.
Als ik vanuit mijn hart en buik ervaar voel ik, dat ik heel graag fysiek mijn ouders opzoek. Gisteren ben ik dus toch langs geweest bij mijn moeder. Het voelde als het juiste om te doen, nu zij niet naar mijn vader kan in het verzorgingshuis. Het voelt als een opluchting nu ik geweest ben. Ze kon bijna niet stoppen met praten en ja, we hebben 1,5 meter afstand gehouden, bijna de hele tijd.
En ik voel, dat het niet te lang moet duren, elkaar niet fysiek opzoeken. Tot 1 juni is veel te lang. Het klopt niet als ik zo lang mijn vader niet mag zien. Tot 6 april was te overzien. Tot 1 juni? Dan herkent hij ons niet meer. Dat is veel te eenzaam voor hem. Onbegrijpelijk. Dus ik ga onderzoeken, of hij toch niet tijdelijk bij ons kan wonen. Spannend om dit te schrijven. Maar dit zijn de dingen die ik voel en ervaar en waar ik bij wil blijven.
Als je onderneming helemaal vanuit je hart en je buik is ontstaan, dan wil je nu nog steeds blijven doen wat je deed. Maar soms, omdat de situatie ineens helemaal anders is, blijkt, dat je niet meer doet wat je wilt doen. Je mist het niet. Je voelt misschien zelfs opluchting, dat je even niet hoeft. Als je dit herkent, wil je daar dan eens wat aandacht aan geven? Je kan dit doen door er over te schrijven. Of je kan op je telefoon je eigen antwoorden opnemen, terwijl je antwoord geeft op deze vraag: Wat wil ik nu echt?
Wat wil ik nu echt?
Een vraag kun je het beste vijf keer aan jezelf stellen. Aan het einde zeg je gewoon dankjewel en je stelt de vraag nog een keer. Ik hoop dat je daardoor kunt voelen, voelen, voelen wat jij echt wilt.
Een andere blog dan anders. Voor ondernemers is het nu geen business as usual. Daarom deel ik dit toch.
Wat voel je in je hart en buik? Wat is nu belangrijk? Gezonde tijden toegewenst. Vriendelijke groet, Nanzz
