Gepest? Dat houd je zelf het langste vol. Herken de pestkoppen in jezelf. Hoe ga je ermee om?

Je bent zelf het langst je eigen pestkop.

Ik lees net een artikel over pesten en ik bedenk me, dat je die pestkoppen ook altijd in je hebt. Je hebt die pestkoppen altijd in je om je eraan te herinneren dat de wereld onveilig is.

Voorbeeld:

• Stel, er is veel tegen je geschreeuwd. Ik heb dat zelf meegemaakt. Kinderen schreeuwden mijn naam en dan lachten ze me uit. Daardoor heb ik een onveilig gevoel als iemand mijn naam zegt. (Mijn oude naam, bij mijn zelfbedachte naam Nanzz heb ik dat natuurlijk niet.)
• Als een groepje mensen op een terras lacht, dan schrik ik. Ik denk dat ze me uitlachen.

Dus heb jij iets naars meegemaakt, dan onthoudt je lijf: dit is onveilig. Dat was de eerste keer wel zo, maar dat blijft natuurlijk niet zo. Lachende mensen zijn juist meestal helemaal niet onveilig. Als iemand schreeuwt, dan hoeft dat helemaal niet tegen jou gericht te zijn. Iemand kan gefrustreerd schreeuwen tegen z’n fiets bijvoorbeeld.

Vechten, vluchten of verstarren

Nou zijn veel angstige mensen van nature geneigd zich terug te trekken (vechten, vluchten of verstarring). En dat is een zichzelf versterkend mechanisme. Het begint met zwijgen in een groepje, maar het gaat steeds verder, totdat je eenzaam en veilig maar wel een beetje triest en saai op je kamer zit en niemand durft te bellen.

Je hebt dan het gevoel: ‘als ik iets zeg, dan is het onveilig.’ Dan kan het zijn, dat je daarna zelf ook nog wel eens hebt geschreeuwd, want wat je ziet, dat doe je daarna zelf vaak na. Nou, dat hele vele schreeuwen, dat kan je dan ook in jezelf horen. Bijvoorbeeld: je wilt iemand gaan bellen. En iemand in jou schreeuwt met hoge intensiteit:

‘ Nee!!! Dat moet je helemaal niet doen!!! Je bent lastig!!! Dat gaat helemaal nergens toe leiden! Waarschijnlijk gooit iemand de hoorn d’r op. Dat wordt helemaal niks, daar komt niks uit voort! Wat heb jij te vertellen?! Het is helemaal niet origineel! ‘

Iemand loopt dus heel hart tegen jou te schreeuwen dat je het NIET MOET DOEN. Met hele goede redenen.

Da’s best moeilijk, om dan wel het te gaan doen.

Ik heb een zin gevonden, die kan helpen in zo’n geval:

‘Ik hoor wat je zegt. (Ik hoor heel goed wat je zegt!) Dankjewel.

Ik snap, dat je me probeert te beschermen tegen een onveilige wereld. Dankjewel.

Weet je, op deze manier helpt het niet goed. Ik wil dat je me op dit moment vertrouwt. Ik ga het wel doen. Ik wil jou graag aan boord hebben. Ik wil dat je erop vertrouwt dat het goed gaat.’

 

Nou, ik spreek die zin uit en ik voel aan mijn keel dat het heel eng is om die zin te zeggen. En ik weet uit ervaring, als het eng is, dan is het vaak het goede om te doen. (Niet in levensbedreigende situaties natuurlijk.) Vooral als oude pestkoppen je tegenhouden, die allang niet meer gevaarlijk zijn omdat ze bijvoorbeeld voortkomen uit een nare echo van je schooltijd.

Dus, gebruik deze zin. Mij helpt het.

Mocht je een innerlijke stem hebben, die jou probeert tegen te houden, omdat hij vindt, dat iets eng is om te doen, en dat is een innerlijke stem, die komt uit een negatieve ervaring, nou, misschien heb je dan iets aan die zin.

Lekker doen waarvoor je bedoeld bent zonder angst.

Ik hoor graag, als je iets aan deze zin hebt. Deel deze zin ook rustig met iedereen die je kent. Het is fijn als je gewoon lekker kunt doen, waarvoor je bedoeld bent. En angst is een slechte raadgever. Ook als die angst al gestoeld is op een ervaring, die je soms al had, toe je twee of drie was. Want zo oud kunnen die ervaringen wel zijn.

 

Iets met mij delen? Graag een gesprek? Ja, dat wil ik.